De ontwikkeling van de schrijfmachine aan het einde van de negentiende eeuw was zeer belangrijk voor de vrouwenemancipatie. Nadat de schrijfmachine zijn intrede op kantoor had gedaan, werd een kantoorbaan toegankelijk voor vrouwelijk personeel.
De Nederlandsche Handel-Maatschappij was de eerste voorganger waar in december 1884 een schrijfmachine werd aangeschaft. Vanaf dat moment werden de notulen van de vergaderingen van directie en commissarissen getypt. Eind 1900 waren er 64 medewerkers op het hoofdkantoor, onder wie één vrouw. Dat was mejuffrouw W.J.C. van Buuren, die in dat jaar als ‘typewriter’ was aangesteld.
Op het hoofdkantoor van de Amsterdamsche Bank was het rond 1920 in de verhouding mannen-vrouwen niet veel beter. Onder de 326 gefotografeerde medewerkers waren dertien vrouwen.
De Vrouwenbank opende op 3 november 1928 haar deuren aan het Rokin 25-27 in Amsterdam als ‘Bijkantoor voor Vrouwelijke Cliënten’. Het was een initiatief van de Rotterdamsche Bankvereeniging met het idee vrouwen in staat te stellen hun bankzaken zelfstandig te behartigen. De bank had exclusief vrouwelijke cliënten en personeel.
Instigator en eerste procuratiehoudster (later directrice) was Clara Meyers, die al vanaf 1913 pogingen had gedaan om een vrouwenbank op te richten. Vanaf het begin was ook Lien Kleinhoonte werkzaam, eerst als bijzonder procuratiehoudster, vanaf 1938 als directrice.
De Vrouwenbank besteedde veel aandacht aan voorlichting zodat vrouwen hun eigen geldzaken konden regelen. Gehuwde vrouwen moesten vooralsnog vanwege de wetgeving toentertijd door hun echtgenoot worden gemachtigd om financiële transacties te kunnen verrichten. Een van de cliënten van de bank was Rosa Manus, bekend om haar strijd voor vrouwenkiesrecht en vrouwenemancipatie. Verder bestond het relatiebestand uit gehuwde vrouwen, studerende vrouwen, weduwen en vrouwenorganisaties.
Door een wetswijziging in 1956 verviel de handelingsonbewaamheid van de gehuwde vrouw. Hierdoor werd de bank overbodig en in 1971 volgde de sluiting.
Vanaf de late jaren zestig, de opkomst van het retailbanking, werden in personeelsadvertenties meisje en vrouwen heel expliciet uitgenodigd te solliciteren. Ook in advertenties uit de jaren zeventig en tachtig werden vrouwen veel vaker als doelgroep aangemerkt voor specifieke bancaire producten.
